मलाई फूलको वास्ता थेएन,
उसले सुगन्ध लियो,
मेरो घरको बिरालोले,
फूलमै मजा लियो ।
सुघिराथ्यो मध्यरातमा,
नाकै जोडी फूलमा,
आफू भने सोंचनामा,
भविष्य र भूतमा ।
मनुष्यले भन्दा धेरै,
मजा ले'छ उसले,
आफू भन्दा स्थिर देखें,
कुरा बुझ्छ कसले?
सुगन्धको शुद्ध स्वाद,
बिरालैले लियो,
विराट नाम पौडेल थर,
हेरिरहेकै थियो ।
आफू भन्दा शुद्दता त,
उसको भावमा देखें,
ज्ञान पाएँ उसैबाट,
यो कविता पो लेखें ।
